Arnaldur og aðrir sem ég hef lesið...

Ég var að ljúka við Svörtuloft Arnalds Indriðasonar. Ég tók mér frí frá Arnaldi í fyrra og má segja að ég hafi komið nokkuð fersk að honum í ár. Í Svörtuloftum er lögreglumaðurinn Sigurður Óli í aðalhlutverki og rannsakar hann fólskulega árás á konu. Sú rannsókn leiðir hann inní peningageirann, en bókin gerist á góðæristímanum. Allir eru að græða og allir eru að flýta sér á óskaplega mikilvæga fundi. Aðal skúrkarnir í bókinni hafa gengið græðginni á hönd og má segja að gróðafíknin leiki þá að lokum mjög grátt. Arnaldur er oft með hliðarsögur í sínum bókum og svo er einnig í þessari bók. Sú saga er mjög sársaukafull og átti ég oft erfitt með að lesa þá kafla. Þessi nýjasti krimmi Arnaldar heldur manni því alveg við efnið þó á stundum finnist mér full mikill prédikunartónn í umfjöllun hans um góðærið. Sigurður Óli er líka maður sem ég hef ekki mikinn áhuga á að umgangast dags daglega! Hann er ekki alveg mín týpa!

Aðrar nýjar bækur sem ég hef lesið núna á þessu hausti er bókin Málavextir eftir Kate Atkinsson. Sú bók er spennusaga eins og Svörtuloft en af allt öðrum toga. Því þótt bókin sé spennusaga fjallar hún að mínu viti mest um missi og sorg. Sorgin getur birst okku í ýmsum myndum, t.d. við skilnað. Ef manneskjan gengur sorginni á hönd getur hún líka staðnað, á endanum þurfa flestir að sætta sig við lífið eins og það er og halda áfram.
Margar ljóðabækur hafa komið út í haust og hef ég lesið nokkrar þeirra. Komin til að vera nóttin eftir Ingunni Snædal, Nokkur orð um kulnun sólar eftir Gyrði Elíasson eru ótrúlega heillandi bækur og Hundgá úr annarri sveit eftir Eyþór Árnason er einnig góð. Öll og þó einkum Gyrðir og Ingunn hafa mjög góð tök á íslensku máli. Og melakólían í bók Gyrðis seiðir mann til sín og það sem hefur alltaf heillað mig við ljóð Ingunnar er hvað hún er blátt áfram.

Melankólían sem ég talaði um áðan í ljóðum Gyrðis er líka til staðar í smásagnasafni hans Milli trjánna. Sögurnar hans í þeirri bók eru stundum eins og svart hvítar kyrralífsmyndir og ef eitthvað er í lit fer það ekki fram hjá manni. Einkar heillandi sögur, oft meira um það sem kraumar undir niðri en það sem er á yfirboðinu. Ég las reyndar einnig snemma á þessu hausti smásagnasafn Þórarinn Eldjárn sem ber heitið Alltaf sama sagan. Þær smásögur eru allt annars eðlis en smásögur Gyrðis. Þórarinn er eins og Gyrðir mikill stílisti og húmorinn hjá honum er oft óborganlegur. Ég læt þetta duga um bækur í bil. Nóg er eftir að lesa, um 700 titlar hafa komið út á árinu.

Gleðileg bókajól. Elín