Sumarljós og svo kemur nóttin...

...konan heitir Rósa, bóndakona úr suðurdölum, situr í hreppsnefnd, kann að skipuleggja, hrinda í framkvæmd, fátt gerist í sveitinni hennar nema hún sé þar með puttana, Rósa á það til að setjast á stól undir vegg og spila angurvær lög á fiðlu fyrir hænsnin á hlaðinu, hundinn og börnin og stundum kemur forvitinn kálfur. Maðurinn býr í þorpinu, þetta er sjálfur Daníel, dýralæknirinn sem bjó um brotinn fót Simma, þegar hann datt af hestbaki. Það er stundum viskílykt af Daníel, hann dreymir um Rósu, skrifar henni ástarbréf sem hann les fyrir nóttina og tólf ára köttinn sinn, gatar það síðan og kemur fyrir í möppu, handarbak hans straukst við úlpuna hennar þegar þau fóru út úr búðinni, það fór straumur um hann allan og lífið var fallegt...

(Jón Kalman Stefánsson: Sumarljós og svo kemur nóttin, Rv. 2005. Frábær nútíma lýsing á íslenskri landsbyggð, - líklega Búðardal þó það sé aldrei sagt. Einn þessara dýrgripa sem fá má fyrir slikk í fornbókabúðinni okkar.)

,,Ljóðið ratar til sinna"

Það má segja að árið 2008 hafi verið ár ljóðsins í Sunnlenska bókakaffinu. Ljóðabækur hafa selst vel það sem af er árinu. Kvæðasafn Þórarins Eldjárns hefur verið mjög vinsælt frá því það kom út í vor og þegar áhugi á því tók að minnka þá tók við ljóðabókin ,,Eg vil kveða um eina þig" en sú bók inniheldur ástarljóð Páls Ólafssonar. Þá er óhætt að fullyrða að limrubók Hjálmars Freysteinssonar læknis ,,Heitar lummur" hafi líka selst eins og heitar lummur!
Þann 13. október sl. voru 100 ár liðin frá fæðingu Steins Steinars en ljóðasafn hans var endurútgefið á árinu og má segja að lesendur hafi tekið því fagnandi.

Af þessu má því ætla að þrátt fyrir svartsýni margra varðandi ljóðið þá ,,rati ljóðið til sinna" eins og Þorsteinn frá Hamri sagði eitt sinn. Og viðskiptavinir Bókakaffisins taka eflaust undir með Guðmundi á Mýrum í ljóði Þórarins Eldjárns ,,Bókagleypir" þegar...

Hann segir: Þó er best að borða ljóð,
en bara reyndar þau sem eru góð.

-eg

Að hringsnúa líkkistunum

Fyrir nokkuð löngu dó sveitarkerling ein á bæ; hafði hún verið geðstygg
mjög og ill viðureignar og heitið að ganga aftur. Þegar kerla var dauð, lét bóndi rífa norðurstafninn úr baðstofunni og smokka henni þar út og gerði síðan stafninn upp aftur. Svo var kerling jörðuð, og bar ekki á neinu um sinn, þangað til kom fram á vetur. Fór þá að verða vart við það, að einhver var að rjátla við baðstofustafninn...

Fleira mun það og hafa verið, sem gert var til þess að gera þeim dauðu erfiðara fyrir að hverfa aftur til mannheima. Eitt með öðru var það, að hringsnúa líkkistunum, þegar þær voru bornar til grafar, úti fyrir kirkjudyrunum, til þess að rugla þá í áttunum. Þess er síðast getið, að það hafi verið gert í Grímsey á næstu árunum eftir 1830...

(Sú þrá að þekkja og nema, greinar um og eftir séra Jónas Jónasson frá Hrafnagili, Rv. 2007)