Litla stúlkan og sígarettan...

Báðir textarnir virtust orka tvímælis ... enda stönguðust þeir á.
Samkvæmt lögum Ríkisins nýtt hinn dæmdi, Desiré Johnson, sér lagalegan rétt sinn og vísaði til 47. greinar refsilaganna sem heimilaði honum að reykja síðustu sígarettuna sína áður en hann yrði tekinn af lífi.

Fyrir sitt leyti fór Quam Lao Ching, fangelsisstjórinn nákvæmlega eftir innri reglugerð 176 b, sem kvað á um fanganum væri óheimilt að kveikja í sígarettunni. Þessi viðbótarreglugerð, sem bannaði alfarið notkun tóbaks innan veggja fangelsisins, hafði verið bætt við ári áður vegna þrýstings frá samtökum sem berjast fyrir lýðheilsu.

Auðvitað kunni hugmyndin um það að verja heilsu dauðadæmds að orka tvímælis nema menn líti á það sem hárfína grimmd. En slíka ráðstöfun, sem var í þágu meirihlutans, var óhugsandi að túlka þrengra. Enda þótt úrelt væri leyfði 47. grein hins vegar afdráttarlaust að fanginn fengi hinstu ósk sína uppfyllta og fengi sér nokkra smóka...

(Upphaf að frabærri sögu franska höfundarins Benoit Duteurtre, Litla stúlkan og sígarettan og er skyldulesning nú á tímum vaxandi heimsku og sefjunar. Stórmerkileg lesning. -b.)