Konubók og þjóðháttabók

Bóksali hlýtur að blogga um bækur. Tvær eru á náttborðinu hjá mér þessa dagana og eiga það sammerkt að vera gefnar út af litlum forlögum. Önnur er merkilegt þjóðháttarit sem gefin var út af kortaútgáfufyrirtækinu Karton árið 1998. Hún heitir Horfin handtök og er eftir Pétur G. Kristbergsson. Rit þetta fjallar um vinnubrögð við saltfisk og kol á kreppuárunum. Hér er mikilli þekkingu um verkmenningu þjóðarinnar bjargað á land og ritið hið vandaðasta.

Hin bókin á náttborðinu er sjálfsævisaga og listaverkabók listakonunnar Öldu Ármönnu Sveinsdóttur. Bókina sem heitir Kona í forgrunni gaf listakonan sjálf út nú fyrir jólin síðustu. Alda er mér ekki ókunnug en systir mín á fyrir mann son hennar Jón Júlíus Elíasson. Bók þessi er jafn skemmtileg og höfundurinn en einnig mikið og merkilegt framlag í þjóðfélagsumræðu. 

Alda lýsir hér baráttu við heilbrigðiskerfi og stofnanir. Maður hennar glímir ævilangt við alvarlega sjúkdóma og yngsta barn þeirra hjóna fæðist mikið fatlað  inn í samfélag þar sem þjónusta við fötluð börn er mjög af skornum skammti. Hér er sögð saga sem stendur okkur mjög nærri í tíma en er þó sem betur fer um margt fjarlæg þeim sem nú lenda í svipuðum sporum. Tilfinningar foreldris eru þó líkar á öllum tímum og sagan er holl lesning öllum sem staðið hafa í svipuðum sporum.