Bráðskemmtileg; fróðleg, angurvær, kaldhæðin, hranaleg Selfossbók

Bókmenntatímaritið Spássían birtir í nýjasta tölublaði sínu lofsamlegan dóm um ljósmyndabókina Selfoss eftir Gunnar Marel Hinriksson. Dómurinn er svohljóðandi:

Ljósmynda- og textabókin Selfoss eftir Gunnar Marel Hinriksson er ekki dæmigerð glansmyndabók. Höfundurinn teflir saman svarthvítum myndum af Selfossi sem hann hefur tekið sjálfur og textum um svæðið sem hann velur héðan og þaðan og stilli...r upp við hlið myndanna, án frekari útskýringa.

Yfirlýstur tilgangur er enginn, umgjörðin aðeins stuttur formáli eftir Pál Sigurðsson sem byrjar á setningunni „Ég vakna oft í skurði þegar mig dreymir Selfoss" og tengir Selfoss við fortíðina, náttúruna, Kardimommubæinn, lestarstöð og kortabækur. Um framhaldið segir einungis:

„Hér eru gráar myndir af Selfossi, einsog hann er, þegar búið er að ljósmynda hann einsog landslag. Ef til vill snertir það einhverjar taugar í hjarta lesandans, hvort sem hann kannast við Selfoss eða ekki."

Myndir Gunnars Marels fanga bæinn á óvenjulega hlutlausan hátt. Yfirleitt er ekki hægt að sjá tilraun til að draga fram fegurðina í umhverfinu eða undirstrika ljótleika.

Þótt mótsagnakennt megi virðast er það einmitt þetta sem gefur bókinni sjarma, gerir hana sérstaka og hnýsilega. Sjónarhornið virðist oft næstum tilviljunarkennt, mótífið ekkert sérstakt, aðeins smellt af yfir bæinn en samt er eitthvað aðdráttarafl í þeim.

Textabrotin skírskota til myndanna við hlið þeirra á ýmsan hátt en eiga það eitt sameiginlegt að tengjast Selfossi; þarna er allt frá lýsingum Íslendingasagnanna á landnámi í Ölfusi til skilgreininga erlendra bloggara á hugtökunum hnakki og skinka. Útkoman verður bráðskemmtileg; fróðleg, angurvær, kaldhæðin, hranaleg og smellin samsuða sem fær mann til að velta fyrir sér staðnum og fyrirbærinu Selfoss í nýju ljósi.