...með gamla Khayyám drekktu vínin skær!

Rubayat eftir Khayyám fær mig alltaf til að hugsa um þær sérkennilegu og sumpart leiðinlegu meinlætalegu leiðir sem arabísk og persnesk samfélög hafa farið undanfarnar aldir.

Í þessum magnaða kvæðabálki segir persneskur samtímamaður Sæmundar fróða frá. Viðhorf hans til lífsins er sýn lífsnautnamannsins sem sér naktar konur svífa hjá, drekkur hverja veig í botn og veit að lífið allt er sá hégómi að jafnvel fánýti nautnanna gerir þær samt ekki lakari ferðafélaga en hvað hvað annað sem jarðlífið það hefur að bjóða. 

 

 

 

Getur verið að menn þessara þjóða hafi tekið boðskap gamla Khayyám of bókstaflega og kallað þar með yfir samfélagið það harðræði að hvorki sér þar lengur í bert hold konu eða stjörnu í augum nokkurs manns. 

Allaveg, hér er Rubáiyát kominn og það með áritun þýðandans sem er sjálfur Magnúsar Ásgeirssonar fyrir litlar átta þúsundir, enda bara alþýðleg kilja frá árinu 1935.

Nánar hér https://secure.eshop.is/bokakaffid/varainfo.aspx?id=70331